.Կապակցություն ստեղծեք՝ փակագծերում տրված բառերը եզակի կամ հոգնակի թվով դնելով։ 

Ազգը հպարտանում է։

Մերոնք սիրում են։

Զորքը կռվում է։

Մտավորականությունը աջակցում է։

Վարդանանքը մարտընչում է։

Դեղորայքը ստացվում է։

Ավագանին ժամանում է։

Պապոնքը ապրում են։

Համայնքը մասնակցում է։

Նախիրը բարձրանում է։

Ժողովուրդը դիմանում է։

Աշակերտությունը որոշում է։

Կազմել հետևյալ բառերի սեռական հոլովը։

Կատու-կատվի

Լուսինե- Լուսինեի

Վերարկու- վերարկուի

Ափսե- ափսեի

Երեկո- երեկոյի

Մարո- Մարոյի

Այցելու- այցելուի

Առու- առվի

Կարո- Կարոյի

Ձու- ձվի

Սաքո- Սաքոյի

Ժողովածու- ժողովածուի

Աննա- Աննայի

Լու- լվի

Կոմիտե- կոմիտեի

Սարո- Սարոյի

Մեղու- մեղվի

Կարինե- Կարինեի

Տղա- տղայի

Այգի- այգի

.Հետևյալ դերբայական կապակցություններով նախադասություններ կազմել։

Դարպասից դուրս գալով, առվի ջուրը կապելիս, նրա հետևից հասնելու, ամբողջովին գունատված և այլայլված, մանուշակի վրա նստած։ 

Դարպասից դուրս գալով՝ նա հանկարծ հիշեց, որ երեխաների համար մոռսցել էր ճաշը տաքացնել։

Շատ հիշողություններ էին առվի ջուրը կապելիս գալիս նրա մտքին։

Նա շտապեց՝ նրա հետևից հասնելու, քանի որ պայուսակը թողել էր իրենց տանը։

Նա խոսում էր իր ընկերոջ հետ՝ ամբողջովին գունատված և այլայլված։

Մատնաչափիկը, մանուշակի վրա նստած, սպասում էր իր սիրեցյալին։

Պատումը շարունակելով՝ հեքիաթ հորինել։

Հնում ուռենին գեղանազ մի աղջիկ է եղել, իսկ բարդին՝ սիգաճեմ պատանի։ Նրանք սիրել են իրար։ Բայց մի իշխանավոր որոշել էր բարդուց խլել ուռենուն։ Իրականում իշխանավորի համար մեկ էր ուրիշի զգացմունքները, նրա համար միայն ինքն էր կարևոր։ Ճիշտ է, իշխանավորը հավանել էր ուռենուն, բայց դա պատճառ չէր հանդիսանում, որպեսզի թողնի, որ նա երջանիկ լինի։ Նա ունեվոր էր, այդ իսկ պատճառով  կարծում էր, որ ուռենին էլ այդ հարստության մեջ ավելի երջանիկ կլինի։ Բայց դա ընդհանրապես այդպես չէր։

Ճիշտ է, ուռենին գիտեր, որ իշխանավորը զգացմունքներ ունի նրա հանդեպ, բայց երբեք չէր կարող պատկերացնել, որ նա պատրաստ է ամեն ստոր քայլին իրեն և բարդուն բաժանելու համար։ Իշխանավորը չէր ցանկանում, որպեսզի ուռենու աչքից ընկնի, այդ իսկ պատճառով նա այնպես էր ուզում անել, որ բարդին ընկնի ուռենու աչքից։ Սկսում է սուտ լուրեր տարածել անտառի սկյուռիկների, ծիտիկների և նապաստակների օգնությամբ։

Պատումը ամբողջացնել

Թեև անտառներից վաղուց եմ հեռացել, բայց միտքս շարունակ այնտեղ է՝ ծառերի կանչ, ազատ թագավորության մեջ։ Այլևս չեմ դիմանում։ Շատ մտորումներից հետո վերջապես որոշեցի, որ անպայման պետք է վերադառնալ և վերհիշել ամեն բան։ Արդեն ընտանիք էի կազմել՝ կին, երեխա, դա այդքան էլ հեշտ չէր լինի կազմակերպելը։ Որոշեցի որ ամառային մի գեղեցիկ օր ընտանիքով կայցելենք և մեր հանգիստը կանցկացնենք անտառում։

.Ոսկի, դառն, կարմիր, գորշ բառերը գործածել ծնախադասությունների մեջ փոխաբերական իմաստներով։

Սկեսուրը հավանում էր հարսին, ասում էր. ոսկի ձեռքեր ունի, ամեն ինչ գալիս է ձեռքից, լավ է ստացվում։

Նրա աչքերում կարող էիր նկատել կյանքի դառը հիշողությունները, այդ ամենը, ինչի միջով նա անցել էր, չէին մոռացվում, միշտ հիշվում և հանգիստ չէին տալիս նրան։

Արտասահմանի գորշ աղջիկներին տեսնելով, նա սկսեց ավելի գնահատել նաիրյան աղջիկներին։

Կազմել նախադասություններ հետևյալ դարձվածքներով 

Հոգին ծախել, հոգին ազատել, հոգին հանել, հոգին դուր գալ։

Ինչքան մարդ կորող է ստոր և շահամոլ լինել, որ կարողացել է հոգին ծախել և դավաճանել հայրենիքին։

Երբ ես վերջնականապես կվերջացնեմ այդ աշխատանքը, այդ ժամանակ էլ հոգիս կազատվի։ 

Վա՜յ, այ տղա, ի՞նչ չար ես, հոգիս հանեցիր։

Մեղվի պես, օր ու գիշեր հոգին դուրս գալով աշխատում էր։

Խմբավորել որակական և հարաբերական ածականները՝

Քարաշեն-հարաբերական

Ուժեղ-որակական

Կաղնեփայտե-հարաբերական

Ջահել-որակական

Խոշոր-որակական

Մռայլ-հարաբերական

Ազատ-որակական

Դեղին-հարաբերական

Աղմկոտ-հարաբերական

Ապերախտ-հարաբերական

Հայրական-հարաբերական

Գունավոր-հարաբերական

Տհաս-որակական

Սիրելի-որակական

Ժպտուն-որակական

Ամառային – հարաբերական

Բարձրագույն – հարաբերական

Պողպատակուռ-հարաբերական

Երկաթյա-հարաբերական

Մայրենի-հարաբերական

Հոտավետ-որակական

Կավաշեն-հարաբերական

Հրացանվոր-հարաբերական

Ծաղկավոր-հարաբերական

Ապաշնորհ-հարաբերական

Ավանդական-հարաբերական

Համեղ-որակական

Գյուղական-հարաբերական

Թավշյա-հարաբերական

Ցողապատ-հարաբերական

Ազգային-հարաբերական

Յոթգլխանի-հարաբերական

Տրված գոյականներից կազմել ածականներ՝

Հայ – հայկական

Հույն-հունական

Ռուս-ռուսական

Պարսիկ-պարսկական

Քուրդ-քրդական

Թաթար-թաթարական

Աղվան-աղվանական

Աֆղան-աֆղանական

Բեկոր-բեկորային

Ժամանակ-ժամանակային

Կարգ-կարգավոր

Օր-օրական

Գիր-գրական

Բառ-բառային

Բառարան-բառարանային

Արքա-արքայական

Թագավոր-թագավորական

Կյանք-կենսային

Սեր-սիրային

Մայր-մայրական

Հայրապետ-հայրապետական

Հեղինակ-հեղինակային

Անուն-անանուն

Քարոզիչ-քարոզչական

Թարգմանիչ-թարգմանչական

Խոսակից-խոսակցական

Մաշտոց-մաշտոցյան

Դանիել-դանիելյան

Երևան-երևանյան

Կովկաս-կովկասյան

Տերյան-տերյանական

Կիսամյակ-կիսամյակային

Վեպ – վիպական

Բանաստեղծ-բանաստեղծական

Ամանոր-ամանորյա

Անձրև-անձրևային

Տարածք-տարածքային

Գրաբար-գրաբարայան

Բարբառ-բարբառային

Ժարգոն-ժարգոնային

И жизнь была, и текла своим чередом. И были люди, и у каждого было дело свое. И призван был каждый на труд по силам его, и отдавал себя сколько мог. И не знали люди усталости, ибо незнакомо было им. И труд был в радость, ибо служил людям.

И был суетен мир, и шли войны из года в год, и земля ждала сева, чтобы давать плоды. И шел на сражение воин, чтобы родила земля, и выводил быков на поле пахарь, чтобы укрепить его.И было так издревне, и был на земле их мир и покой. И не единожды проходил тот воин мимо полей, и знал он крестьянина, приветствуя труд его.

И в один год не прошел мимо тот воин, и вместо него шел другой муж. И спрашивал его пахарь: “Где тот, чью силу знали многие царства?” И отвечал ему воин, помня о сотоварище: “Господу стал угоден он, потому и пал от рук вражьих. И призвал Господь иных на труд ратный, и не миновал я воли его. И как ты, ждал я прежде солнца, спеша в поля, и не обделен был благодатью. И заботило другое, но пришел ныне черед иному. И обязан я воздать благодати, и страданий не миную, не воздав. И благодать будет тебе, как в годы прежние, ибо и я призван ныне к защите”. И простились они с надеждой, веря в дело свое.

И на будущий год призван был пахарь к воинству, и знал, что умрет как те, кого видел. И смерть не пугала его, ибо помнил о начале и конце призвания. И полагался на Господа, помня о любви его к роду людскому. И платили любовью ему за призвание, ибо живы были, и были у жизни каждой свои плоды.

Զինվորը և հողագործը

Եվ կյանք կար, և ընթանում էր իր հունով։ Ու կային մարդիկ, և ամեն մեկն ուներ իր աշխատանքը։ Եվ յուրաքանչյուրը աշխատում էր իր ուժերի չափով և տրվում էր գործին,որքան կարող էր։ Մարդիկ չգիտեին հոգնածությանը, քանի որ ծանոթ չէին դրան։Եվ աշխատանքը ուրախություն էր, քանի որ այն ծառայում էր մարդկանց:

Եվ ունայն էր աշխարհը, և տարեցտարի պատերազմներ էին լինում, և հողը սպասում էր ցանքսին, որ պտուղներ տա։Եվ գնում էր մարտի զինվորը, որ հողը ծնվի, և հողագործը դաշտ էր տանում եզներին, որ հողն ամրապնդի։ Եվ հնուց այդպես էր, և երկրի վրա խաղաղ էր ու հանգիստ։

Եվ մի տարի այդ մարտիկը չանցավ և նրա տեղը մեկ ուրիշն անցավ։ Եվ հարցնում է նչան հողագործ․«Ու՞ր է նա, ում ուժը գիտեին շատ թագավորություններ»։ Եվ պատասխանեց նրան զինվորը՝ հիշելով իր ընկերոջը․«Աստված տարավ նրան, որովհետև նա ընկավ թշնամու ձեռքով»։Եվ աստված ուրիշներին կոչ արեց ռազմական գործի։ Եվ ես չհակառակվեցի նրա հետ։ Եվ ինչպես դու, սպասում էի ես մինչև արևը, շտապելով դաշտ, չզրկվելով իմ շնորքից։ Եվ ինձ անհանգստացնում էր մեկ այլ բան, բայց հիմա եկել է մյուսի հերթը: Եվ պարտավոր եմ, ես շնորհ կտամ և առանց փոխհատուցելու չեմ խուսափի տառապանքից: Եվ շնորհը կլինի քեզ, ինչպես նախորդ տարիներին, որովհետև ես նույնպես ընտրված եմ պաշտպանվելու »: Եվ նրանք հույսով հրաժեշտ տվեցին ՝ հավատալով իրենց գործին: Եվ հաջորդ տարի հողագործին կանչեցին բանակ, և նա գիտեր, որ ինքը կմեռնի իր տեսածների նման: Եվ մահը չէր վախեցնում նրան, քանզի նա հիշեց կոչման սկիզբն ու ավարտը: Եվ նա հույսը դնում էր Աստծո վրա՝ հիշելով իր սերը մարդկության հանդեպ։Եվ նրանք սիրով վճարեցին նրան իր կոչման համար, քանի որ նրանք կենդանի էին, և յուրաքանչյուր կյանք ուներ իր պտուղները: